Od Sunrise C.D. Spartakus

Spojrzałam na wilka od góry do dołu.

- Wiesz, dosłownie mówiąc to wielki jesteś. - zachichotałam. Gdyby Spart mógł zrobić teraz facepalma to na pewno by go zrobił. 

- W naszej watasze jest szamanka Kiiyuko, może od niej się czegoś ciekawego nauczysz. Tym bardziej, że jesteś medykiem i władasz wodą, która jest żywiołem życia z tego co wiem. - uśmiechnęłam się.

- Może się do niej kiedyś wybiorę. - westchnął. Spojrzałam przed siebie. 

- To tutaj, chodź! - zaczęłam skakać koło niego po czym zaczęłam biec w stronę przepaści. W końcu po chwili przyszedł do mnie basior. 

- Rany, ale ty się wleczesz, Spart. - jęknęłam.

- Nie marudź.

- Phi. - prychnęłam. Spartakus spojrzał przed siebie.

- Ładnie tu. - rzekł po chwili.

- No wiem. - uśmiechnęłam się i zamknęłam oczy, pozwalając chłodnemu powietrzu porwać moją sierść. Piękny zachód słońca, do tego ten pustynny kanion i przepaść mająca z 50 metrów. Coś pięknego. 

<Spartakusie?>