- Nic wielkiego. W końcu jesteśmy przyjaciółmi. - powiedziałam i usiadłam, odgarniając kosmyk włosów na bok. Spart również się uśmiechnął.
- Idę zobaczyć co robi mój ojciec. - oznajmiłam. - Zobaczymy się później, cześć. - zaśmiałam się i pobiegłam przed siebie, w stronę groty ojca.
<Spart?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz